Artykuły z działu: Menopauza

Zmiany w czasie menopauzy

Zmiany wewnętrzne  w czasie menopauzy nie są ani tak uderzające, ani tak draż­niące jak oznaki zewnętrzne. Mogą pojawiać się niektóre męs­kie cechy, na przykład zarost na twarzy, szczególnie wokół ką­cików ust. Wiele zaburzeń można zmniejszyć przez podawanie hormonów, a definitywne wystąpienie klimakterium można długo oddalać. Można sztucznie przedłużać stary rytm menstruacyjny, jak to czyni wiele tysięcy kobiet amerykańskich, hormonów uży­wa się jednak częściej dla zmniejszenia dolegliwości okresu przejściowego. Środki uspokajające uważa się na ogół za lepsze od leczenia hormonalnego. Choć bóle głowy są częste w tym okresie, menopauza prawie zawsze likwiduje migreny. Tej ko­rzyści przeciwstawić można większą skłonność do cukrzycy u ko­biet po klimakterium, co łatwo udowodnić: dodanie estrogenu do potrzebnej insuliny szybko zmniejsza zapotrzebowanie na tę ostatnią. Estrogen jest hormonem produkowanym przez rozwi­jający się pęcherzyk, bez czynnego jajnika nie rozwijają się pę­cherzyki zawierające jaja ani nie powstaje estrogen. Zależność chemiczna między estrogenem i cukrzycą jest zarówno skompli­kowana, jak i niejasna. mi kobieta dopuszcza do tycia, mniej dbając o dietę, ale cx> sami niedobór estrogenu, któremu towarzyszy zmniejszenie stwarzanej energii, nie idzie w parze ze zmniejszeniem pobiera­nego pokarmu; kobieta je tylko tyle, ile jadła zawsze, ale ty i mimo to. Z redukcją estrogenu związane jest również rozcieńczenie skóry i zanik kostny. Ten ostatni może czasami dawać poważniejsze następstwa, jak bóle i ogólną demineralizację koić ale takie odległe zmiany, choć mogą być zapoczątkowane przez menopauzę, nie są na ogół uważane za objaw zespołu klimakterycznego. Najbardziej typowe są następstwa krótkoterminowa jak wypieki itp. Najwięcej zmian w ciele kobiety zachodzi w okresie przed menopauzą. Wówczas kobiety skarżą się na zmiany nastroju, brak libida, problemy z sercem czy spadek energii. Następują również zmiany w macicy i pochwy kobiety. Pojawiają się różne objawy. Kobiety uznają ten okres za jeden z najgorszych.

Pomyłki menopauzy

Kobiety, przeważnie otyłe, które przychodzą do szpitala z powodu bólów brzucha, a wycho­dzą po tygodniu z nowym, niespodziewanym i donoszonym dziec­kiem, są zwykle przekonane, że brak miesiączki w ciągu 9 mie­sięcy w połączeniu z przybraniem na wadze, był objawem menopauzy. Takie pomyłki zdarzają się również kobietom, które już miały przedtem dzieci. Bardziej błahym błędem jest przypisy­wanie menopauzie .Niektóre kobiety tyją w czasie menopauzy i tu znowu przy­czyny są skomplikowane i zależne od siebie nawzajem. Czasami­ zmiany zachodzących od niej niezależnie, bę­dących w większym stopniu przejawami starzenia się niż usta­wania owulacji. Wewnętrzne zmiany fizyczne polegają przede wszystkim na stopniowym zaniku narządów reprodukcyjnych. Na początku do­tyczą one jajników, gruczoły te zmniejszają się, zanikają pęche­rzyki Graafa, które przedtem były zasobnikami dla jaj, a z nimi zanikają i jaja. Miejsce ich zajmuje tkanka łączna. Nie tworzą się już ciałka żółte, a jajniki nie wytwarzają substancji dokrewnych. Hormony wytwarzane gdzie indziej, a służące pobudzaniu jajników do ich regularnej cyklicznej aktywności, są nadal pro­dukowane przez tamte gruczoły, ale jajniki już nie są na nie wrażliwe, ich rola się skończyła. Podobnie i jajowody przestały służyć transportowi jaja z jajnika do macicy, stają się cieńsze i krótsze i tracą wyściółkę z komórek nabłonkowych. Sama ma­cica, nie mając już w perspektywie rodzenia dzieci, ulega zani­kowi pod wpływem zmian menopauzy, twardnieje i kurczy się do  pierwotnej wielkości i traci swój zwykły zaokrąglony kształt, również pochwa nieco skraca się i zwęża, zmniejsza się jej elastyczność. Piersi więdną, gdyż zanikają w nich częściowo gruczoły, ale ich atrofia może być skompensowana przez odkła­danie się tłuszczu. Zawartość hormonów w moczu ulega znacz­nej zmianie. Kobiety które przeszły menopauzę uważają zazwyczaj że mają już dni niepłodne i nie moga zajść w ciążę. Niestety bardzo się mylą takie kobiety. Kobieta po okresie menopauzy może zajść w ciąże jeszcze przez klika lat. Jest to spowodowane tym, że okres wygasania jajników może trwać nawet kilka lat. Dlatego przybieranie na wadze po menopauzie nie należy zwalać na nią.

Problemy z menopauzą

Zarzuca się naukowcom że tak niewiele robią, aby ulżyć objawom menopauzy , aby zmiana ta stała się mniejszym wstrząsem. Jest w tym wiele prawdy. Dolegliwości mało romantyczne i bardzo powszednie nie stanowią zachęca­jącego przedmiotu do prac badawczych. Choć na tym polu można by wiele zrobić, to jednak istnieją dowody, że zmiana na ogół biorąc nie jest bardzo poważna. Przeciw doniesieniom określającym na 75% liczbę kobiet od­czuwających silne cierpienia z powodu klimakterium” można zacytować inne, równie godne szacunku źródła stwierdzająca że ?70 do 90% kobiet nie ma objawów wpływających w istotny sposób na stan zdrowia i na życie domowe i towarzyskie”. Oba cytaty są wzięte z British Medical Journal i oba mogą odpowia­dać prawdzie, choć mogłoby się to wydawać niemożliwe. Jak mawiał C. E. M. Joad, wszystko zależy od tego, co masz na my­śli, używając danych słów. Dr M. E. Landau, autor książki Women o/ Forty, stwierdził, że ?dla większości kobiet dolegliwości klimakteryczne wydają się zbyt błahe, aby szukać porady leka­rza i większość pacjentek sama sobie z nimi radzi”. Pisze on również, że jeśli odzew płciowy był dobry przed menopauzą, bę­dzie tak samo dobry, jeśli nie lepszy, po niej. Według przeważa­jącej opinii najmniej kłopotów- klimakterycznych mają kobiety zrównoważone uczuciowo, zdrowe, szczęśliwe w małżeństwie i całkowicie zadowolone ze swych rodzin. Manifestacja zmian fizycznych może być nagła lub stopniowa. Miesiączki mogą zatrzymać się nagle lub mogą występować re­gularnie, ale być coraz mniej obfite. Mogą być nieregularne, ale jednakowo obfite lub regularne, ale niejednakowo obfite, innymi słowy ? nie ma określonej reguły. Problemy z menopauzą pojawiają się prawie każdej kobiecie. Po ostatniej miesiączce dochodzi do tzw. przekwitywania lub inaczej klimakterium. Mogą wówczas pojawiać się różne problemy, czy bóle bądź nawet problem z nietrzymaniem moczu. Istnieje również możliwość leczenia klinicznego, na które w Polsce mało kobiet się decyduje.

Objawy menopauzy

Jakkolwiek menopauza zmienia radykalnie zdolność reproduk­cyjną kobiety, to jednak nie musi ona prowadzić do zmiany wy­dolności płciowej ani potrzeb płciowych, u niektórych kobiet niemożność zajścia w ciążę zwiększa nawet ochotę. U innych zmiana wywołuje uświadomienie sobie ostatniej okazji i większe zdecydowanie, aby się wyszumieć, jak długo to możliwe i jak długo ich partnerzy są skłonni zaspokoić ich pragnienia. Czasem pożądanie wzrasta jako bezpośredni fizyczny skutek zmian klimakterycznych, częściej jednak zmniejsza się i pożądanie, i roz­kosz, a zmiana staje się wymówką dla przerwania współżycia płciowego, zwłaszcza jeśli i przedtem nie było ono zbyt szczęśli­we. Jeśli jednak współżycie jest zadowalające, to nie ma powo­du, dla którego zatrzymaniu procesu dojrzewania jaj ma towarzy­szyć zaniechanie stosunków płciowych. Żadna kobieta nie może przewidzieć, która miesiączka będzie jej ostatnią. Jeśli zapisuje systematycznie zmiany w swym cy­klu, to ginekolog potrafi to mniej więcej przepowiedzieć, jednak dla większości kobiet dopiero brak miesiączki pozwala na uświa­domienie sobie, że poprzednia była ostatnia. Ostatni przejaw aktywności zamierającego układu reprodukcyjnego ma dla ko­biety mniejsze znaczenie niż ustąpienie towarzyszących temu objawów. Są one w większości bardzo nieprzyjemne. Polegają na wypie­kach, bólach i zawrotach głowy, skłonności do tycia, niezrównoważeniu nerwowym, świądzie i bezsenności. Wypieki mogą by: krótkotrwałe, ale mogą także występować często i trwało długo, nieraz w połączeniu z obfitymi potami. Nadmiernie suchości we dnie czy mokra od potu w nocy kobieta może dojść do całkowitego wyczerpania i mieć wszystkiego dosyć. W połączeń:; z innymi objawami, a także ze stanami emocjonalnymi: poczu­cia niedoskonałości, braku atrakcyjności i depresji ? meno­pauza może być ponurym przeżyciem. Tzw. okres przedmenopauzalny występuje u kobiet 6 lat przed menopauzą. Wówczas występują zazwyczaj wydłużone cykle, nietypowe krwawienia. Mogą również pojawić się w tym okresie krwawienia czynnościowe. Pojawiają się także zmiany zanikowe nabłonka pochwy oraz szyjki macicy co może prowadzić do stanów zapalnych dolnego odcinka narządu płciowego. Pojawiają się również problemy z nietrzymaniem moczu.

Klimakterium albo menopauza

Początkiem życia rozrodczego ko­biety jest pokwitanie, na drugim końcu znajduje się menopauza, jedno oznacza początek ? drugie koniec. Klimakterium (z grec­kiego ? oznacza szczebel drabiny)’ jest nieuniknionym stadium w życiu kobiety, jeśli oczywiście dożyje odpowiedniego’ wieku. Tak jak okres dojrzewania występuje nieuchronnie coraz wcześ­niej w świecie współczesnym, tak menopauza zaczyna występo­wać coraz później. Znawcy dawnej literatury fachowej na ten ­­ temat uważają, że reprodukcja kończyła się około czterdziestki. W połowie ubiegłego stulecia miało to miejsce średnio biorąc w wieku 45 lat, obecnie w większości krajów Europy średni wiek klimakterium to 50 lat, jedno z najnowszych doniesień podaje nawet 52. Wynika z tego, że w ciągu ostatnich 100 lat wskutek obniże­nia się wieku dojrzewania z 15,5 do 13, a także wskutek podnie­sienia się wieku menopauzy z 45 do 50 lat, okres reprodukcyjny zwiększył się z 3 do 4 dziesiątków lat. Nikt nie wie na pewno, dlaczego obie te granice oddalają się od siebie, ale prawdopo­dobnie mają na to wpływ lepsze odżywianie i lepsze warunki życia. Pięćdziesiątka jest granicą średnią, ale ta doniosła życiowa zmiana może zdarzyć się w 38 lub 39 roku życia, jak i w 55, cho­ciaż rzadko później, Dziwne się też wydaje, że najlepsza po­święcona tym sprawom książka, wydana w r. 1956, nosi tytuł: Womeriol Forty (Kobiety czterdziestoletnie). Nie ma zależności pomiędzy wiekiem pokwitania a przekwitania. Z wczesnego doj­rzewania nie wynika prawdopodobieństwo wcześniejszego osiąg­nięcia menopauzy. Zaakceptowanie klimakterium nie musi oznaczać zgodzenia się na dotkliwe bóle. Mogą one powodować utrudnienia w funkcjonowaniu prywatnym i zawodowym. Aby tego uniknąć trzeba zastosować odpowiednie leczenie, które pozwoli nam normalnie funkcjonować. Niestety w Polsce kobiety nie chcą stosować zastępczej terapii hormonalnej, ponieważ wierzą, że powoduje ona nowotwór. Jest to mit wysunięty ze źle przeprowadzonych badań.